Cape Tribulation

Op donderdag ben ik naar Mareeba, op een uurtje rijden van Ravenshoe gereden. Ik wilde daar de Wetlands bezoeken. Bij aankomst bleek dat het park pas in april weer open was voor bezoekers. Balen dus, het park beloofde heel wat mooie tropische vogels. Gelukkig duurde het balen niet lang. Ik ben doorgereden naar Dinden National Park. Het park is alleen bereikbaar met 4 WD en daar is de weg dan ook naar. Weer lekker raggen dus. Zo'n beetje op het einde van de weg stuitte ik op een kabbelend riviertje met watervalletjes. Heerlijk om te zwemmen dus, dat heb ik dan ook gedaan. Niet maakte de dag ruimschoots goed. Op de terugweg dwars door de Atherton Tablelands naar Ravenshoe.
Op vrijdag stond de bushwandeling met Olivier, die ik dinsdag ontmoet had, op het programma. Ik had met hem afgesproken om hem op te pikken ergens op zijn wandeling terug van de Koombooloomba dam naar Ravenshoe. Natuurlijk wel benieuwd of hij zou komen opdagen, je weet maar nooit met de slangen in dit gebied. Ik reed hem inderdaad tegemoet dus konden we door naar het startpunt van de route. De route voerde ons dwars door het regenwoud van de Misty Mountains. In het begin van de route was het pad redelijk goed begaanbaar maar dat werd snel minder door overhangende struiken en omgevallen bomen die het pad versperde. Vooral de lianen vol met doornen waren vervelend. Deze trekken je kleding stuk of erger, je huid. Op de route riviertjes gekruist en veel geklauterd over rotsen. Het hoogtepunt op de route was het bereiken van de Thyrolite Pinnacle, een reusachtige rots midden in het woud.
Oh ja, vooral fijn waren de bloedzuigers die je om de tien minuten van je sokken en uit je schoenen moest verwijderen. Als ze al niet op je huid zaten, en dat zaten ze natuurlijk.
Op de top van van Thyrolite Pinnacle begon het te regenen, en dat heeft het de rest van de tocht gedaan. Kortom een echte bush ervaring. Achteraf viel het allemaal mee, ik had verwacht dat de bush wandeling zwaarder zou zijn. Allebei natuurlijk wel blij dat we aan het einde voor de laatste maal de bloedzuigers van onze enkels konden verwijderen.
De tocht hebben we afgesloten met een biertje in de pub, zoals het hoort. Daarna heb ik Olivier afgezet bij de fruitkwekerij waar hij met een paar andere, tegen kost en inwoning werkt, om zodoende zijn Engels bij te spijkeren. De eigenaresse was zo aardig om mij 's avonds te laten mee eten.
Op zaterdag heb ik de Tablelands achter mij gelaten en ben doorgereden richting Daintree. Vandaag ben ik in Port Douglas naar een kerk geweest. Daar heb ik Johannes van Dijk ontmoet, een man die al 22 jaar in Port Douglas woont. De man is geboren in Kampen op loopafstand van mijn huis. Bijzonder om elkaar aan het andere eind van de wereld tegen te komen.
Daarna door naar Cape Tribulation. Hier blijf ik waarschijnlijk een paar dagen. Morgen ga ik een wandeling maken naar Mount Sorrow. Eigenlijk is er hier veel te veel te doen en is het lastig kiezen. De natuur om mij heen is ontzettend mooi, ik sta nu op een camping die is gelegen aan het strand.
Tot zover.